Ποδοχώρι

Το Ποδοχώρι(μέχρι το 1926 Ποδογόριανη )είναι χωριό του Δήμου Παγγαίου της περιφερειακής ενότητας Καβάλας,στη περιφέρεια Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 608 κατοίκους. Βρίσκεται σε υψόμετρο 220 μέτρων, στους πρόποδες του Παγγαίου,42 χλμ νοτιοδυτικά της Καβάλας. Με το Πρόγραμμα Καποδίστριας εντάχθηκε στο Δήμο Ορφανού,και παλαιότερα υπαγόταν στην κοινότητα Ποδοχωρίου. Στην τοπική τα Ποδοχωρίου Στην τοπική κοινότητα Ποδοχωρίου βρίσκεται επίσης και το Κοκκινοχώρι Καβάλας. Στο χωριό λειτουργεί βιομηχανικός μύλος για την παραγωγή αλευριού. Έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός οικισμός

Ιστορικά στοιχεία

Στη θέση Γιαλίμια στα νοτιοανατολικά του οικισμού υπάρχει οικισμός προϊστορικών και πρώιμων ιστορικών χρόνων με ορατά επιφανειακά λείψανα. Μέσα στο χωριό, δίπλα στην εκκλησία έχει εντοπιστεί κεραμική ελληνιστικής-μεταβυζαντινής εποχής. Στο δρόμο προς Ακροπόταμο έχουν εντοπιστεί ερείπια τρίκλητης παλαιοχριστιανικής βασιλικής.Το χωριό αναφέρεται σε περιουσιακό κατάστιχο της Μονής Ιβήρων το οποίο χρονολογείται από το 1104.

Μέχρι την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923, είχε μικτό πληθυσμό Ελλήνων και Τούρκων, με πλειοψηφία Ελλήνων,ενώ μετά την ανταλλαγή πληθυσμών, στο Ποδοχώρι εγκαταστάθηκαν 115 οικογένειες Ελλήνων προσφύγων, προερχόμενες από την Καππαδοκία.

Αξιοθέατα

Στη όχθη του ρέματος Κρυόρεμα βρίσκεται οθωμανικό λουτρό. Το λουτρό, διαστάσεων 6,60 επί 4,50 μ., αποτελείται από δύο χώρους, έναν ορθογώνιο προθάλαμο και την τετράγωνη κυρίως αίθουσα, η οποία στεγάζεται με πλίνθινο θόλο. Το μνημείο χρονολογείται πιθανότατα τον 17ο αιώνα και ήταν τμήμα μεγαλύτερου κτιριακού συγκροτήματος.Στη θέση Παλαιοκκλήσια, σε απόσταση 100 μ. από το δρόμο Ποδοχωρίου – Ακροποτάμου, βρίσκονται τα ερείπια τρίκλητης παλαιοχριστιανικής βασιλικής με ζωγραφισμένους τοίχους και επιτοίχιο ψηφιδωτό διάκοσμο. Η βασιλική ήταν ξυλόστεγη και σώζεται ο νάρθηκας, ο εξωνάρθηκας, το βαπτιστήριο και ψηφιδωτά.

Το γεφύρι βρίσκεται στο κέντρο του Ποδοχωρίου και γεφυρώνει το κεντρικό ρέμα του χωριού. Το όνομά του προέρχεται από τον ιδιοκτήτη παρακείμενου μύλου. Στην περιοχή, στο παρελθόν, λειτουργούσαν συνολικά τέσσερις νερόμυλοι, από τους οποίους ο ένας σώζεται μέχρι και σήμερα στα δεξιά της ανάντη πλευράς του γεφυριού.

Είναι μονότοξο και το τόξο του φέρει μια σειρά από πέτρες (θολίτες) που εναλλάσσονται με λεπτά διακοσμητικά κεραμικά, κάτι που παραπέμπει στην βυζαντινή ακόμα περίοδο. Για να εξυπηρετήσει τις σύγχρονες ανάγκες μετακίνησης των οχημάτων, έγινε κάποια στιγμή διαπλάτυνση του καταστρώματός του προς την κατάντη πλευρά, ενώ προστέθηκαν και προστατευτικά κιγκλιδώματα, που αλλοίωσαν την αρχική φυσιογνωμία του. Το 2012 έγιναν εκτεταμένες εργασίες συντήρησης, κατά τις οποίες στρώθηκε το κατάστρωμά του με σχιστόπλακες και τα προστατευτικά κάγκελα αντικαταστάθηκαν από πετρόχτιστο στηθαίο.

Το συναντάμε μερικά μέτρα πιο πέρα από το σχολείο, στον δρόμο που ενώνει τις δύο συνοικίες του χωριού.